απατηλά,
τη θάλασσα κοιτώ, θολό το βλέμμα,
σκοτεινό,
για τούτο που χασα, για μια ακόμη
μάχη.
Τα βράχια μαστιγώνει, της θάλασσας
η ορμή,
τη σκέψη μου σκεπάζει, του πέλαγου
η βοή,
ταξίδια μακρινά, στου μυαλού μου
την απάτη.
Στου δειλινού την ώρα, ψάχνω
τα χαμένα,
της ζήσης πεταμένα, σε θάλασσα
πλατιά,
μαύρα πανιά αφημένα, σκισμένα
απ' το Νοτιά."
