Οι Απέθαντοι

"Φωνάζουνε, ποιος τους ακού, πνιγμένοι στα φλουριά μας,
στης ηδονής το άγγιγμα,
στης ύλης τη σκλαβιά,
τυφλοί, θολά 'μεις βλέπουμε, μόνο τη θωριά μας,
του Λούκουλου τις πεθυμιές, της Εύας τη ψευτιά.
Απέθαντοι, σκοπός τους,
τα μάτια της ψυχής μας,
να δούνε μονοπάτι,
στενό μα φωτεινό,
το χάσαμε, νομίζαμε, πως τούτο
πωρπατάμε,
πώς δρόμο ακλουθάμε σωστό και θεϊκό.
Αλίμονο, οι απέθαντοι, προφήτες βιβλικοί,
μελλούμενα μας κράζουν, με βροντερή φωνή,
αλίμονο, οι απέθαντοι στο σκότος δίνουν φώς,
η άρνηση η δική μας, τάφος ψυχής μουντός".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2022