"Σαν τα λιμάνια είμαστε οι άνθρωποι. Περνάν τα κάθε είδους πλεούμενα της ζωής ασταμάτητα, κάτι αφήνουν, κάτι παίρνουν, δε ρωτούν.
Στο "ντόκο" δεμένα, νιώθουν ασφάλεια μακριά από τρικυμίες και καταιγίδες, μα έρχεται η ώρα που θα φύγουν γι' άλλο λιμάνι, θαρρούν πιο καλό, πιο όμορφο να ξεφορτώσουν απ' τα αμπάρια τους την πραμάτεια τους, να ρίξουν και μεσ' στο λιμάνι τη "σαβούρα" τους.
Σαν τα λιμάνια είμαστε οι άνθρωποι...."
Θανάσης Καλλονιάτης