"Στου σκοταδιού μου τα μονοπάτια,
φωτίζει το χαμόγελο σου,
τ' άγγιγμα σου μ' οδηγεί,
να μου κλείσει την πληγή,
έρωτα μου,
πλάϊ μου σε τούτη τη φυγή.
Βήματα γοργά,
σιωπηλή αναγγελιά,
τούτων που δεν μιλούν,
μόνο ακούν,
στην κοίτη του ποταμιού
τη μορφή τους κοιτάζουν
και απορούν.
Τους περνώ δε τους κοιτώ,
το βλέμμα το θολό φοβάμαι και προσπερνώ,
σκιερό απάγκιο να βρω,
το βάρος μου να διώξω
σε τόπο ανήλιαγο, μουντό.
Η αλήθεια να απλωθεί,
σαν φως την αυγή,
σκιές να διώξει απ' τα βαθιά,
του μυαλού τα σκοτεινά".
Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο Μάρτιος 2023