"Και υπάρχουν κάποια πρωινά που σηκώνω τα μάτια στον ουρανό, κοιτώ τα σύννεφα, θαρρείς μαλώνουν, κάποια θέλουν να φύγουν να φανεί το φως του ήλιου, άλλα αγκαλιάζονται να τον κρύψουν να απλωθεί το σκοτάδι. Όλη τη μέρα γίνετε τούτο, αλήθειες, ψέμματα, παράνοια, λογική, στροβιλίζονται παρασύροντας τις εικόνες του μυαλού σε ένα κύκλο ατέρμονο, αναζητώντας διέξοδο σε αδιέξοδα.
Και η μέρα κυλά, πότε αργά, πότε γοργά, οι φωνές μέσα σου τη μιά ουρλιάζουν, την άλλη σιωπούν, καμιά φορά γελούν, σε περιπαίζουν, κρύβονται σα δουν το φως του ήλιου, κρυφοκοιτάνε πίσω απ' του νου σου τις σκούρες σκέψεις, περιμένοντας πότε τούτες θα θεριέψουν, και τότε κάνουν το γιουρούσι τους, θαρρούν εύκολα το κάστρο θα κατακτήσουν, θαρρούν τη κερκόπορτα των λογισμών σου βρήκανε.
Και την νύχτα τούτες, φίλοι με το Μορφέα γινόνται, ταξιδεύουν στων ονείρων τα πέλαγα, αφέντες λογισμών, πνοή ποιητών. "
Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023
