"Χρόνια και αν περάσανε, ο νους
μας δε ξεχνάει,
πως ο Αττίλας έκοψε, στα δύο
το κορμί σου,
κανένας τους δεν άκουγε, κραυγές
και μοιρολόγια,
μα μόνο εμείς θελήσαμε να μείνουμε
μαζί σου.
Βαθιά είν' τούτη η μαχαιριά, πληγή
παντοτινή,
μέσ' στη ψυχή μας βάρος, ασήκωτο
θαρρώ,
δικαίωση ζητάνε, οι νεκροί σου
οι πολλοί,
τα χρόνια όμως περνάνε, τοπίο
μουντό θολό.
Λόγια πολλά ακούστηκαν επάνω
στο κορμί σου,
μα ΄συ ακόμα κείτεσαι σκυφτή
και λαβωμένη,
εκεί που σε αφήσανε οι Φράγκοι
κι ο Αττίλας,
να προσδοκάς Ανάσταση, πιστή,
μα σκλαβωμένη."
20/07/2020
