Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

"Μια αληθινή (μου) ιστορία .. .."


Επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ μια μικρή
αληθινή ιστορία .. .. ..

Επιστρέφω απ' τη δουλειά και στις σκάλες της πολυκατοικίας που μένω παίζουν κάτι πιτσιρίκια, ήταν δε ήταν έξι, εφτά ετών.
Ανεβαίνοντας ένα εξ αυτών απευθυνόμενο στα άλλα λέει :''ωχ μπάτσος, πάμε να φύγουμε από εδώ''. Σε μια στιγμή από το μυαλό μου περνάνε χίλιες σκέψεις, για αυτό το πιτσιρίκι ,, ,, ,, << γιατί τρομοκρατήθηκε και μόνο με τη παρουσία μου, τόσο μικρό που έμαθε αυτό το χαρακτηρισμό, αφού δε έκανε τίποτα κακό γιατί φοβήθηκε και προέτρεψε και τα άλλα πιτσιρίκια να φύγουν, και άλλες τόσες .. ..>>.
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου ακούω ένα άλλο πιτσιρίκι που ήταν μαζί του να του απαντάει : "δεν είναι μπάτσος, είναι αστυνόμος", με όλη την παιδική αθωότητα που δε γνωρίζει από βαθμούς και ιεραρχία, για να πάρει την απάντηση του από το πρώτο πιτσιρικά: "εμένα ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου έτσι τους λέει".. ..

Εγώ τα συμπεράσματα μου τα έβγαλα εκείνη τη μέρα .. .. ..

Μια τέτοια ιστορία τις περισσότερες φορές προκαλεί κάποιο δημόσιο διάλογο, μια δημόσια ανταλλαγή απόψεων, σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάτι το οποίο δεν είναι πρόθεση μου. Πάνω κάτω η κατάληξη μιας τέτοιας συζήτησης είναι η ίδια. Δε είναι όλοι οι ίδιοι, έτσι λέμε για τους κακούς .. ..

Το ρητορικό μου ερώτημα είναι, .. .. ποια η διαπαιδαγώγηση στα παιδιά μας .. .. και όχι μόνο για το θέμα της ιστορίας μου .. .. ..