κρυμμένα τούτα, σε ψεύτικα
χαμόγελα, χαρές,
του καρνάργιου γέρικα σκαριά,
αναπολούν αλλοτινά ταξίδια,
σε ολόφεγγες ακτές.
Παρηγοριά του νου, θύμησες θολές,
τούτες γυρνάν, διόλου δε σταματάν,
του μυαλού παιχνίδια,
με πονάνε,
στου φεγγαριού την σκοτεινή
πλευρά με πάνε.
Μα αλίμονο, κ εσύ εκεί,
η σκέψη σου,
της μοναξιάς μου, της ψυχής
μου η τροφή,
τοξότη ριξιά φαρμακερή".
Θανάσης Καλλονιάτης - Κατοχυρωμένo - 2022
