Με ρότα τη συμπόνια (Μικρασιατική Καταστροφή)

"Τα μάτια μου δακρύζουν, τα χείλη
μου στεγνά,
στα χέρια μου κρατώ, της Παναγιάς
εικόνα,
τούτη μόνο απόμεινε, ελπίδα
στην καρδιά,
σε ξενικό καράβι, με ρότα
τη συμπόνια.

Στα πρόσωπα μας τρόμος, και
απελπισιά βαθειά ,
σπάθα Τσετών μας χάραξε,
μνήμες παντοτινές,
αγαπημένη Σμύρνη μου, τούτη
στερνή φορά,
που σε θωρώ στα μάτια μου,
φωτιά, καταστροφές.

Μαύρο το νυφικό σου, το πέπλο
πορφυρό ,
τα κλάματα, τα ουρλιαχτά, αντί
για ψαλμωδίες,
καμπαναριό θεόρατο, έστεκε
μοναχό,
γκρεμίζεται σα χάρτινο, απίστων
προδοσίες.

Η μάνα μας το χέρι μας τ' άφησε
σκληρά,
η αγκάλη της μεγάλη, ξανά θα
μας δεχτεί,
κληρονομιά η μοίρα μας, σκέψεις
τα δειλινά,
για μια πατρίδα που φύγε, μα πάντα
θα 'ναι εκεί".

Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2022