"Πίσω μου σα δω,
στη θολούρα σε κοιτώ,
χάνεσαι στου σκοταδιού μου τα κενά,
απρόσμενα, μουντά,
βήματα γοργά στης νυχτιάς τη σιγαλιά.
Στα μονοπάτια μου σε ζητώ,
ανάμνηση βαθιά,
στης μοίρας τα στοιχειά,
τ' άγγιγμα των χειλιών σου να γευτώ,
απ' τη στάχτη μου να ξαναγεννηθώ,
να αφήσω χάμω το Σταυρό.
Να σου εδώ,
αντάμα με το ήλιο,
σιμά με το φεγγάρι,
στης εσχατιάς το μονοπάτι,
κόρη της Νυκτός,
τη καρδιά μου ζητάς,
δε σταματάς,
χρυσαφικά γιομάτη".
Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2023
