στον ουρανό,
θολούρα στο μυαλό μας, τούτη
η σκοτεινιά,
αδέρφια μας μπροστά, στο δρόμο το ζερβό,
ξανά τον εδιαβένουμε, απτόητα,
αισχρά.
Χρόνια ετούτη η πληγή, πατρίδας πεπρωμένο,
αίμα δικών μας πότισε, τη γη τη
πατρική,
ως πότε θα ανεχόμαστε εχθρών μας το γραμμένο,
σκλάβοι, τούτων να ζούμε, αγέλαστοι σκυφτοί.
Τα μάτια μας να ανοίξουνε, αλήθειες,
σκληρές να δούνε,
διχόνοιας σπόρο σπέρνουνε, οργή, αδιαντροπιά,
στο νου μας δηλητήριο πικρόχολα γεννούνε,
σκοπός να αποκτήσουνε τη σκέψη, τη καρδιά".
Θανάσης Καλλονιάτης Κατοχυρωμένο 2022
